Even weg uit de vertrouwde omgeving en op zoek naar ontwikkeling, zelfontplooiing zo u wilt. En als je dan toch bovenin de piramide van Maslow staat, waar kan je dan beter jezelf ontplooien dan bovenin Nederland.
 

Ingecalculeerde vertraging

Na met name goed voorbereidend werk van een speler die normaalgesproken fit is voor 20 a 30 minuutjes, was de verzameltijd om 16:30 uur bij Restaurant de Buurvrouw. Strakke planning en communicatie onderling heeft er toe geleid dat we ruim voor de ingecalculeerde vertraging van 60 minuten nog konden vertrekken. Degene met een tankpas reden want ja, die rijden toch zo overal naar toe met het tankpassie. Nodige krachtvoer en voedingssupplementen mee, want meteen de vrijdagavond stond er al een degelijk programma.

Slaapboot

Na een voorspoedige reis kwamen we aan bij de plaats die zich in de veertiende eeuw aansloot bij het Hanzeverbond, Groningen. Dit Noord-Duitse Handelsnetwerk heeft de plaats gebracht tot wat het nu is. Een welvarende plaats, waar je goed een trainingskamp kan opslaan met een voetbalteam.

De Hoofd Accommodatie had voor dit trainingskamp een slaapboot geregeld. Dit bleek een schot in de roos te zijn. Door de intieme setting van een boot ben je in sommige situaties genoodzaakt om dingen met zijn alle te doen en te ervaren die je anders toch minder snel meemaakt. Dan leer je elkaar pas echt goed kennen, maar daarover later meer.

Isotone drankjes

Het was vrijdagavond en de lokroep van de studentenstad was duidelijk hoorbaar. Nu hoor ik jullie al denken: “ow vrijdagavond, Groningen, die jongens zullen wel de stad in gaan en heel veel drinken”. Dan kan ik jullie bij deze vertellen dat wij onze trouwe fans niet willen teleurstellen. Ondanks dat we liever onze kamer in waren gegaan, besloten we toch het verwachtingspatroon van ons thuisfront te willen volgen. Op de boot  stelden wij onze topsportlichamen open voor wat isotone drankjes van het merk Heineken en wat sterkers voor de liefhebbers. Deze drankjes hadden we speciaal voor het trainingskamp meegenomen als avondeten voor de vrijdag.

Noorderslag

Het grootste muziekfestival dat Groningen kent, viel toevallig samen met onze zoektocht om aldaar betere voetballers te worden. Kensington trad op op het open podium dus we begonnen aan onze eerste (later zouden er nog veel meer volgen. Red.) fysieke test van dit weekend. Het was een niet mis te verstane wandeltocht die alles bij elkaar een goede 8 minuten heeft geduurd en deze speelde zich af onder weersomstandigheden waarbij zelfs Wim Hof ons voor gek zou verklaren dat we naar buiten zijn gegaan. Gelukkig had iedereen zijn jas op dat moment nog. Sterker nog, er waren mensen waarvan ik onder de indruk was hoe goed ze zich hadden voorbereid. Menno wist ons zelfs te vertellen dat we langs de Martinitoren liepen. Dat terwijl ik altijd dacht dat het 96,8 meter hoge gebouw aan de Grote Markt gevestigd was en dit, krap 20 meter hoge, gebouw op een paar duizend meter afstand lag van de Grote Markt. Of Yassin die zelfs een dikke rode jas met een mooie bontkraag aan had. Of het imago is of voorbereiding durf ik niet te zeggen, maar zo een warme jas had ik niet meer gezien sinds ik gestopt ben met het kijken naar de serie Seabert, waar dat eskimo vriendinnetje ook zo een jas had. Enfin, waar Napoleon stopte bij het eerste, beste koufront dat hij tegenkwam, bereikten wij puur op wilskracht de Grote Markt.

Omgaan met tekortkomingen

Groot plein, muziek, veel mensen…toch maar een biertje erbij gehaald. Als gevoelsmatig verantwoordelijke voor dit hele trainingskamp zoek je naar punten van verbetering. Het eerste punt was al snel gevonden: Menno is waardeloos als je snel bier nodig hebt, maar dat weet hij en haalt dus voor iedereen twee bier. Dan denk ik: Iedereen heeft tekortkomingen, het gaat erom hoe je er mee omgaat, dus op deze manier wil ik dat toch nog even zeggen: klasse Menno!

Dare to be!

Kensington was lekker aan het soundchecken en dat klonk goed. We hadden er dus alle vertrouwen in dat ze het ook wel zonder ons zouden redden. We besloten dus vrij vlot om de warmte binnen op te zoeken. De Drie Gezusters mocht zich verheugen op onze aanwezigheid. Voor er wilde verhalen gaan, de Drie Gezusters is een kroeg in drie aaneengesloten panden. We deden wat elk gezond mens doet in een situatie als deze: Ergens je jas ophangen, een mooie barvrouw zoeken en shotjes bestellen.

Even de dansvloer misbruikt met wat aritmische bewegingen die meer weghadden van een epileptische aanval dan dansen, maar dat is voor mij dan weer een teken dat iedereen zich thuis voelt. De groep is een plek waar iedereen zichzelf kan en durft te zijn. Dare to be! Is ook een kreet die ik graag mee wil nemen voor de tweede helft van dit seizoen.

Je Suis Nieri!

Mooie momenten en veel ranja later besloten we ons te verplaatsen. Kijken wat Groningen nog meer te bieden heeft. Op dat moment komt niemand minder dan Nieri (Jeroen voor intimi dus zo noemt alleen Sharon hem) erachter dat hij zijn jas niet meer kon traceren. Waar de wereld de laatste tijd al regelmatig opgeschrikt wordt door aanvallen tegen de mensheid, vond Bas dit ook een brug te ver en besloot een statement te maken door ook zijn jas uit te trekken en heel hard “Je Suis Nieri!” te schreeuwen. Dat vervult je met trots, zo een solidariteit. Dit is een goede basis  waarop we kunnen voortborduren de tweede seizoenshelft. Daarna splitste de groep op basis van muzieksmaak haar wegen en belanden de spelers op mooie en verrijkende locaties als ravefeesten, de Blauwe Engel en studentenkroegen om vervolgens weer op verschillende momenten in verschillende fysieke staat terug te keren op de slaapboot.

Uitgebalanceerde voeding

Ontbijt werd verzorgd door de man die een oogje in het zeil moet houden als het gaat om het reilen en zeilen van het schip. De kapitein die is uitgerust met een mooie bovenlipversiering, blijkt ook een alleraardigste kok te zijn. Overall een goede snuiter. Van huis uit hadden we vlamtosti’s  meegenomen omdat je van tevoren nooit weet wat voor voedsel je voorgeschoteld krijgt. We wilden uiteraard niet dat ons uitgebalanceerde fysieke gestel zou worden blootgesteld aan ongezond eten.

Stef had nog wat moeite om meteen in het ritme van het trainingskamp te komen zaterdagochtend. Een en ander laat zich verklaren door de voedingssupplementen van de avond ervoor. Verbazingwekkend genoeg was het een van de youngsters, Robert, die hetzelfde voedingsschema volgde als Stef die avond, die er fysiek makkelijker overheen kwam. De vraag is of Stef nog in staat zal zijn, zijn gram te halen dit trainingskamp tijdens een van de andere activiteiten.

Afzien

Eerste zware training bestond uit een wandeling op zeer  hoog tempo, alleen dan de langzame variant. Puur gericht op uithoudingsvermogen en mentale weerbaarheid. Het was inmiddels half 12 en we zouden om 12 uur bij de sporthal zijn, dus het leek ons een mooi moment om te vertekken. De wandeling naar de sporthal zou immers 44 minuten duren. De jongens wilde graag lopen dus de wandelschoenen werden ondergebonden. Stef, onze stylist van het Zuiden besloot dat dit het moment was voor fluoriserend groene slippers en een korte broek van badstof. Jezelf zo uitdagen dat is pas echt beter willen worden. Het is een beproefde tactiek  wanneer je van A naar B wilt gaan dat je de route bij de hand houdt en die richting volgt tot je eindbestemming. Wat ons een beter idee leek, was om puur op intuïtie de route te zoeken naar de sporthal. Dit resulteerde in eerste instantie tot een volledig verkeerde richting. Bij Apotheek Hoendiep besloten we de tussenbalans op te maken. De reistijd was daar inmiddels al iets meer dan een uur. Vervolgens zijn we op navigatie van Bas de goede richting opgelopen. Ik denk dat we zijn bijnaam “De Architect” wel kunnen inruilen voor “De Navigator” want doen alsof je op je navigatie kijkt waar we heen moeten terwijl je batterij van je telefoon leeg is en je helemaal geen navigatie meer volgt en de groep binnen anderhalf uur toch nog op de plaats van bestemming krijgt dan ben je een hele grote.
Kwart voor 2 meldden we ons dus voor het tijdsblok voetvolley van 12 tot 2. Het schouwspel dat je dan krijgt is mooi. Kom je vervolgens de dienstdoende medewerker tegen, die eruit ziet alsof hij zich nooit ergens druk om maakt, een rustig leventje leidt en het niet zo nauw niet met tijdsafspraken en die zegt dan nota bene dat we wel erg laat zijn. Gelukkig reageerde hij erg relaxed en konden we nog een uurtje op de trampoline/luchtkussen voetvolleyen. Vele mooie rally’s en uitermate knullige acties later konden we douchen. Vervolgens hebben we als een groep 9-jarigen op een kinderfeestje Doritos en twee kannen grenadine besteld. Suikerspiegel en zoutgehalte weer op peil, terug toch maar de bus gepakt.

Tactisch steekspel

7 minuten later werden we door de bus gedropt bij de bowling. Weken voorafgaand aan dit trainingskamp is de psychologische oorlogsvoering al begonnen dus de messen waren geslepen. Elke ronde werd de ranglijst opgemaakt om shotjes uit te delen. Alleen plaats 1,4 en 10 waren gevrijwaard van shotjes. Een tactisch steekspel en intimidatie waren het gevolg. Noemenswaardig is dat de reservekeeper van de zaalvoetbal, Danko, zeer redelijk kan bowlen met een topscore van 199. Menno was ook iemand die zich steevast bovenin de ranglijst nestelde. Sommige mensen zijn gewoon beter met ballen in hun hand dan aan hun voet, niks mis mee.

Ervaren trainingskampers

Na het bowlen was het tijd om ons op te frissen op de boot want we moesten uit eten. Ook nu mochten we weer in de Drie Gezusters komen. Hier  genoten we heerlijk van ons drie-gangen keuzemenu. Voor-, hoofd- en nagerecht. Volledig in strijd met de internationale richtlijnen voor de Dame Blanche bevatte deze geen chocoladesaus. Daar konden sommige mensen moeilijk mee omgaan. Maargoed daar hebben ze zich overheen gezet want niet veel later moesten we ons allemaal volledig focussen om wat er komen gaat. Er kwamen twee nieuwe jongens die ook de sfeer willen proeven en zichzelf willen verbeteren. Je weet wat er dan gebeurt als er twee fitte jongens aankomen terwijl we er zelf al een zware trainingsdag op hebben zitten. Dan gooien ze het tempo omhoog en wordt er geëist dat je het maximale uit jezelf haalt. Al helemaal als die twee Tibou en Koops zijn. Ervaren spelers als het gaat om trainingskampen. Eerste kroeg waarvan we de eigenaar financieel onafhankelijk hebben gedronken was ’t Vaatje. Daarna hebben we nog wat leuke kroegjes aangedaan en weer vonden we elkaar bij de slaapboot. In een aantal shifts kwamen de mannen binnen. Het was een zware training geweest en dat kan je aan sommige mensen afzien.

 

Nachtonrust

Iedereen lag uiteindelijk in zijn eigen slaapaccommodatie en dat gaf mij de tijd om even polshoogte te nemen op de kamers. In de “living” van de boot lagen onze nieuwe recruiten van die dag vredig te slapen. De andere kamer was ook rustig, maar de laatste kamer ben ik even wat langer blijven hangen. Vaak als er veel overlast is, kan je het beste even op de kamer blijven staan. Het is de hele nacht nog wel wat onrustig gebleven, maar op een gegeven moment stak een van de spelers zelf een stokje voor het rumoer en toen was het zo klaar.

    Ook Tim Koops heeft het maximale uit zichzelf gehaald

Analyse van dichtbij

Wat je wil, is dat iedereen kan doen wat die wilt. Ik kan niet beloven dat iedereen zich er even gemakkelijk bij voelde dat ik een oogje in het zeil hield, maar op deze manier heb alles goed van dichtbij kunnen bekijken. Zelfs soms nog wat mensen kunnen coachen terwijl ze bezig waren met bepaalde activiteiten. Ik kan er niks aan doen, maar als aanvoerder blijf je toch bezig om iedereen zijn pleziertje te gunnen.

Al met al, is dit een goed trainingskamp geweest en het tekent de gretigheid dat op de terugweg de blikken al meteen gericht waren op de oefenwedstrijd van dinsdag tegen DEM. Een mogelijkheid voor de mannen om te laten zien dat dit trainingskamp ons als groep dichter bij elkaar heeft gebracht. Niet voor Andrew, want die zit in het vierde en doet niks op dinsdag.

Bedankt voor de mooie momenten,

Groet,

De Aanvoerder