De jaren ’80, structuur en stabiliteit

De jaren ’70 waren de jaren geworden waarin, na de onstuimige jaren ’60, een aantal zaken op papier vastgelegd werden. Zo was er een nieuwe organisatiestructuur opgezet waarin meerdere mensen verantwoordelijkheden kregen, werd er voor het eerst een beleidsplan voor de vereniging opgesteld en werden er tenslotte ook nog nieuwe statuten vastgesteld.

In de jaren ’80 kon daar op voortgebouwd worden. De club kwam echter wel voor een aantal vraagstukken te staan: Wilde men een kleine club blijven waarbij het vooral om de gezelligheid ging of wilde men doorgroeien? Wat waren de ambities? Hoe die te bereiken en wat voor consequenties zou dat hebben?

Het kampioenschap in mei ’82 en daarmee de promotie naar de derde klasse inspireerde veel mensen om meer ambities te tonen. Helaas verlieten enkele dragende spelers van het kampioensteam de club om ergens anders op een hoger niveau te gaan voetballen.

In 1984 werd een beleidsnotitie aangenomen waarin van een driedeling bij de senioren werd gesproken, een prestatiegerichte selectie, een opvang voor de doorkomende jeugd en een recreatieve groep. Enige tijd daarna verscheen er een notitie “Technische Zaken”, een eerste structurele opzet om het voetbalniveau naar een hoger plan te brengen. Het was ook een poging om de eigen talenten bij de club te houden. Het ging dus niet meer alleen om de gezelligheid, men wilde hogerop met de club.

Het werd daardoor allemaal wat zakelijker en formeler, wat niet door iedereen als prettig werd ervaren. Het had hier en daar weerstand opgeroepen, maar het was noodzakelijk om de club naar een hoger niveau te krijgen.

Omdat de vereniging ook uitvoering wilde geven aan het Technisch Beleidsplan was verbetering van het trainingsveld absoluut nodig. Een gravelveld van 40 bij 60 meter voldeed echt niet. Met de opbrengst van een grote loterij kon in 1988 dit gravelveld worden omgezet in een trainingsveld met gras op een speciale leem-zandconstructie. Dit veld had de grootte van een voetbalveld en kon door de grondconstructie ook bij slecht weer gebruikt worden.

Een sportief succes was er voor de A-junioren. In het seizoen ’86-’87 mocht deze categorie voor het eerst in de geschiedenis van de club meedoen in de interregionale competitie. Twee jaar later waren er nog nauwelijks genoeg A-junioren om een compleet team op de been te brengen. Het voetballen op zaterdag bleek voor deze leeftijdsgroep erg lastig.

In het seizoen ’80 –’81 werd het derde team kampioen en promoveerde daardoor naar de KNVB. Met drie teams in de “grote bond” was ODIN ’59 een club die vooral in de breedte sterk was.

Het seizoen ’81-’82 kreeg een zinderend slot. Na een fantastische inhaalreeks, negen overwinningen op rij, werd koploper Purmersteijn twee wedstrijden voor het eind ingehaald. Met twee punten voorsprong begon ODIN ’59 de laatste competitiewedstrijd tegen deze ploeg. Een gelijkspel zou voldoende zijn voor het kampioenschap. Ruim tweeduizend toeschouwers zagen echter op een warme zaterdagavond in mei Odin ’59 met 1-0 verliezen. Een beslissingswedstrijd was noodzakelijk. Een week later won ODIN ’59 in Alkmaar met 2-0, daarmee was het kampioenschap en promotie naar de derde klasse een feit.

In het debuutjaar in de derde klasse werd een prachtige vierde plaats behaald. Het tweede jaar werd het zelfs een twee plek, de ploeg bleef dat seizoen thuis ongeslagen. Daarna werd het minder, mede doordat diverse spelers de club verlieten om elders hun geluk te beproeven. In het seizoen ’85-’86 werd pas in de laatste wedstrijd bij VEW door winst degradatie voorkomen.

Echt succes was er pas weer in het seizoen ’89-’90. Er werd toen voor het eerst met periodetitels gewerkt en ODIN ’59 slaagde erin zo’n titel te veroveren en werd zelfs klasseperiodekampioen. De promotiewedstrijd voor een plaats in de tweede klasse, tegen het Veenendaalse VRC, ging echter met 2-0 verloren.

In de jaren ’80 werd vooral in de breedte een stap voorwaarts gemaakt. Na een paar jaar in de vierde klasse gespeeld te hebben, kwam het eerste team in de derde klasse. Meestal was er voor ODIN ’59 een plaats in de subtop. Bij de invoering van de periodetitels deed ODIN ’59 direct mee, het scheelde maar weinig of via de nacompetitie werd promotie naar de tweede bereikt. Het tweede team slaagde er wel in de reserve eerste klasse (toentertijd het hoogste niveau) te halen.

Begin jaren ’80 was ook het derde team naar de KNVB gepromoveerd. Dat gaf aan dat ODIN ’59 over een brede basis beschikte.